Dag 1 - Ma 27/09/2004 - Aankomst in Mumbai
Maandag 27 September 2004 is de dag waarop wij met zijn drieën met de bijna-failliete luchtvaartmaatschappij Alitalia vertrekken naar Mumbai (vroeger Bombay geheten), met een tussenstop in Milaan. Gelukkig verloopt alles tijdens voorspoedig; de vliegtuigen vliegen op tijd en het eten is goed (voor zover dat mogelijk is met vliegtuigvoedsel). Wat ook wel meehelpt met het laatste is dat we expres een koosjere maaltijd hebben besteld, die is doorgaans met wat meer moeite klaargemaakt dan de standaard vliegtuigmaaltijd. Eenmaal aangekomen in Mumbai valt meteen de hitte en klammigheid op, en ook onze eerste kennismaking met de Indiase bureaucratie laat niet lang op zich wachten. Aangezien we het adres niet weten van onze eerste verblijfplaats, bij de familie van mijn Indiase ex-collega Anand, komen we niet zomaar naar binnen. Ook het telefoonnummer dat we hebben is niet voldoende. Gelukkig bedenkt een van de ambtenaren een hotel voor ons en vult die gewoon in op het formulier. Blijkbaar hebben ze het zelf ook niet zo op al die regeltjes.
Direct buiten het vliegveld worden we opgewacht door de twee broers (Swapnil en Chandan) en een neef (Parag) van Anand, die ons vrij gemakkelijk herkennen (niet zo gek gezien onze huidskleur en, vooral, lichaamslengte). We stellen ons voor en worden meegenomen in een auto, die meteen vertrekt naar het huis waar wij een week zullen verblijven, in het district Thane vlak buiten Mumbai. Deze rit duurt normaal gesproken ongeveer een uur, in ons geval wordt het echter een uur of twee. Wat namelijk blijkt is dat we op de laatste dag van het Ganesha-feest zijn aangekomen. Bij dit feest wordt de olifantengod Ganesha geëerd, wat gepaard gaat met een hoop muziek, gedans en ook grote hoeveelheden aan roze poeder (roze is de kleur van gastvrijheid in India).
Niet ver van onze eindbestemming komen we bij een rivier waar een bij het feest horende ceremonie plaatsvindt: een beeld van de olifantengod Ganesha wordt in het water gelaten. We stappen uit en nemen eens een kijkje van dichtbij. Hier is het voor het eerst dat we meemaken wat we later nog veelvuldig zullen ondervinden: we worden door bijna iedereen aangestaard alsof we buitenaardse wezens zijn. Na een kwartiertje gaan we weer op huis aan.
We stoppen voor een appartementencomplex, na een rit door een wijk die in Nederland misschien gezien zou worden als sloppenwijk. Binnen, op de vierde verdieping, worden we vriendelijk onthaald door Anand's ouders (Kamalnayan en Archana), en na enkele korte gesprekken en onze eerste, overigens bijzonder uitgebreide, Indiase maaltijd krijgen we duidelijk gemaakt dat we toch wel moe zijn en graag willen gaan slapen. De voormalige kamer van Anand, met uitzicht op de rest van de wijk, heeft speciaal voor dit doel drie bedden gekregen. Gelukkig ziet het appartement er vrij westers uit, er is zelfs voor toiletpapier gezorgd zodat die rare Europeanen zich meteen thuisvoelen. Moe doch voldaan vallen we voor de eerste keer in India in slaap.