| Dag 7 - Zo 03/10/2004 - Mumbai Water Kingdom |
|---|
De laatste volledige dag in Mumbai brengen we door in één van de zwemparken, te weten het Water Kingdom. Het duurt een tijdje voordat we er zijn; Water
Kingdom ligt een stuk buiten het stedelijke gebied van Mumbai. Maar de rit blijkt later zeker de moeite waard. Na de kassa komen we bij een soort van tussenplein
waar we wat kunnen eten en drinken, en even verderop zijn de kleedkamers, kluisjes en douches. Het wordt aanbevolen zoveel mogelijk persoonlijke bezittingen in
de kluisjes achter te laten, dus ook onze fototoestellen en horloges verdwijnen in de kluisjes. Het geld dat we binnen willen gebruiken, doen we in speciaal daarvoor
bestemde 'waterdichte' plastic zakjes. Na het douchen lopen we het zwempark binnen.
|
Het zwempark bestaat uit een aantal delen: een golfslagbad, een wildwaterbanen, een stuk of zes glijbanen, bubbelbaden, en nog wat voor kinderen bedoelde dingen.
Nadat Swapnil zich wat uitgeleefd heeft in een soort van disco waarbij water uit de grond en uit het plafond komt, gaan we wat rondzwemmen in het golfslagbad.
Niet echt enerverend maar wel goed om in de stemming te komen. Vervolgens gaan we van de glijbanen af. Rick en ik houden ons meer bij de wat minder hoge
exemplaren; David, Swapnil en Chandan wagen zich ook aan de wat hogere. Er zijn zowel 'rechte' glijbanen als glijbanen waarin je nogal in de rondte wordt gegooid.
Bij de lunch (weer friet :-P) blijkt dat het gewoon toegestaan is om bier te drinken in het zwempark, ook al staan er wel bordjes dat je eigenlijk een uur na het
drinken moet wachten voordat je weer gaat zwemmen. Daar trekken we ons weinig van aan; we gaan meteen naar de twee wildwaterbanen. In een éénpersoons- of
tweepersoonsboei snellen we naar beneden. Dat dit niet geheel risicoloos is blijkt wanneer David achterop botst bij Swapnil en de laatste eerst half verzuipt en
vervolgens, gelukkig zonder een schrammetje, via de zijkant de wildwaterbaan lopend verlaat.
|
We eindigen de dag ontspannen in het bubbelbad, al blijven de vreemde blikken onze kant op een beetje irriteren. We gaan zelfs enkele keren op de foto met
wat groepjes Indiërs, misschien ook wel omdat Swapnil doet alsof wij het beroemde Australische cricketteam zijn. Bij het omkleden blijkt dat de waterdichte zakjes
waarin we ons geld hebben gedaan, toch niet zo waterdicht zijn als gehoopt: waarschijnlijk tijdens het afdalen van de glijbaan of de wildwaterbaan zijn er enkele
zakjes toch wat nat geworden aan de binnenkant en ons geld dus ook. Maar ook natte roepies zijn gewoon roepies! Na de terugreis bezoeken we weer een internet café,
alvorens we, laat in de avond, weer thuis aankomen. We bedanken de chauffeur voor zijn goede rijden en geven hem voor de laatste keer een goede fooi. Want autorijden
in India, het is een vak apart. Regelmatig zijn er onaangekondigde wegversperringen, lopen er ineens koeien/honden/apen op de weg, komt er een tegenligger recht
op je af, etcetera. Ook onze chauffeur laat zich enkele keren niet onbetuigd, door bijvoorbeeld een file te ontlopen door op de andere weghelft te gaan rijden,
maar we zijn hem toch dankbaar. We hebben het toch maar mooi overleefd, nietwaar?
|
De laatste volledige dag in Mumbai brengen we door in één van de zwemparken, te weten het Water Kingdom. Het duurt een tijdje voordat we er zijn; Water
Kingdom ligt een stuk buiten het stedelijke gebied van Mumbai. Maar de rit blijkt later zeker de moeite waard. Na de kassa komen we bij een soort van tussenplein
waar we wat kunnen eten en drinken, en even verderop zijn de kleedkamers, kluisjes en douches. Het wordt aanbevolen zoveel mogelijk persoonlijke bezittingen in
de kluisjes achter te laten, dus ook onze fototoestellen en horloges verdwijnen in de kluisjes. Het geld dat we binnen willen gebruiken, doen we in speciaal daarvoor
bestemde 'waterdichte' plastic zakjes. Na het douchen lopen we het zwempark binnen.
Het zwempark bestaat uit een aantal delen: een golfslagbad, een wildwaterbanen, een stuk of zes glijbanen, bubbelbaden, en nog wat voor kinderen bedoelde dingen.
Nadat Swapnil zich wat uitgeleefd heeft in een soort van disco waarbij water uit de grond en uit het plafond komt, gaan we wat rondzwemmen in het golfslagbad.
Niet echt enerverend maar wel goed om in de stemming te komen. Vervolgens gaan we van de glijbanen af. Rick en ik houden ons meer bij de wat minder hoge
exemplaren; David, Swapnil en Chandan wagen zich ook aan de wat hogere. Er zijn zowel 'rechte' glijbanen als glijbanen waarin je nogal in de rondte wordt gegooid.
Bij de lunch (weer friet :-P) blijkt dat het gewoon toegestaan is om bier te drinken in het zwempark, ook al staan er wel bordjes dat je eigenlijk een uur na het
drinken moet wachten voordat je weer gaat zwemmen. Daar trekken we ons weinig van aan; we gaan meteen naar de twee wildwaterbanen. In een éénpersoons- of
tweepersoonsboei snellen we naar beneden. Dat dit niet geheel risicoloos is blijkt wanneer David achterop botst bij Swapnil en de laatste eerst half verzuipt en
vervolgens, gelukkig zonder een schrammetje, via de zijkant de wildwaterbaan lopend verlaat.
We eindigen de dag ontspannen in het bubbelbad, al blijven de vreemde blikken onze kant op een beetje irriteren. We gaan zelfs enkele keren op de foto met
wat groepjes Indiërs, misschien ook wel omdat Swapnil doet alsof wij het beroemde Australische cricketteam zijn. Bij het omkleden blijkt dat de waterdichte zakjes
waarin we ons geld hebben gedaan, toch niet zo waterdicht zijn als gehoopt: waarschijnlijk tijdens het afdalen van de glijbaan of de wildwaterbaan zijn er enkele
zakjes toch wat nat geworden aan de binnenkant en ons geld dus ook. Maar ook natte roepies zijn gewoon roepies! Na de terugreis bezoeken we weer een internet café,
alvorens we, laat in de avond, weer thuis aankomen. We bedanken de chauffeur voor zijn goede rijden en geven hem voor de laatste keer een goede fooi. Want autorijden
in India, het is een vak apart. Regelmatig zijn er onaangekondigde wegversperringen, lopen er ineens koeien/honden/apen op de weg, komt er een tegenligger recht
op je af, etcetera. Ook onze chauffeur laat zich enkele keren niet onbetuigd, door bijvoorbeeld een file te ontlopen door op de andere weghelft te gaan rijden,
maar we zijn hem toch dankbaar. We hebben het toch maar mooi overleefd, nietwaar?